چگونگی تشخیص شکستگی استخوانها با رادیولوژي
تشخیص شکستگی استخوانها با رادیولوژی
رادیوگرافی یا تصویربرداری با اشعه ایکس، یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تشخیص شکستگی استخوانها است. در این روش، از اشعه ایکس برای ایجاد تصویری از استخوانها با رادیولوژي در منزل استفاده می‌شود. این تصویر می‌تواند به پزشک در مشاهده موارد زیر کمک کند:
- شکستگی: خطوطی که در تصویر رادیوگرافی استخوان را به دو یا چند قسمت تقسیم می‌کنند.
- ترک خوردگی: خطوط ظریف در تصویر رادیوگرافی که نشان دهنده ترک خوردن استخوان است.
- جابجایی: تغییر موقعیت قطعات استخوان شکسته.
- ناهنجاری: هرگونه تغییر غیرطبیعی در شکل یا ساختار استخوان.
انواع تصاویر رادیولوژی در تشخیص شکستگی:
- رادیوگرافی ساده: این نوع رادیوگرافی اولین قدم در تشخیص شکستگی است.
- سی تی اسکن: سی تی اسکن تصویری دقیق تر از استخوان ها ارائه می دهد و می تواند به پزشک در تشخیص شکستگی های پیچیده یا شکستگی هایی که در رادیوگرافی ساده قابل مشاهده نیستند، کمک کند.
- ام آر آی: ام آر آی از امواج مغناطیسی برای ایجاد تصویری از استخوان ها و بافت های نرم اطراف آنها استفاده می کند و می تواند در تشخیص آسیب های لیگامانی و تاندونی مرتبط با شکستگی مفید باشد.
مزایای رادیوگرافی در تشخیص شکستگی:
- دقت بالا: رادیوگرافی قفسه سینه در تشخیص شکستگی بسیار دقیق است.
- سرعت: انجام رادیوگرافی قفسه سینه سریع و آسان است.
- هزینه: رادیوگرافی قفسه سینه نسبت به سایر روش های تشخیصی، مانند سی تی اسکن، ارزان تر است.
معایب رادیوگرافی در تشخیص شکستگی:
- اشعه ایکس: رادیوگرافی قفسه سینه از اشعه ایکس استفاده می کند که در دوزهای بالا می تواند مضر باشد.
- عدم وجود اطلاعات دقیق: رادیوگرافی قفسه سینه اطلاعات دقیقی در مورد نوع شکستگی یا شدت آن ارائه نمی دهد.
در نهایت، تشخیص قطعی شکستگی بر اساس معاینه بالینی، یافته های رادیوگرافی و سایر آزمایشات، مانند ام آر آی یا سی تی اسکن، انجام می شود.
+ نوشته شده در يکشنبه 13 اسفند 1402ساعت 18:20 توسط fateme
|
| تعداد بازدید : 4